Σισμοντί, Ζαν-Σαρλ-Λεονάρ Σιμόντ ντε-

(Si-smondi). Ελβετός οικονομολόγος και ιστορικός (Γενεύη 1773-1842). Μετά την ανακήρυξη της δημοκρατίας στη Γενεύη (1793), η οικογένεια του Σ. αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Τοσκάνη, όπου αγόρασε κτήματα. Ο Σ. όμως ξαναγύρισε έπειτα από λίγο στη Γενεύη (1800), όπου έγινε γραμματέας του Εμπορικού Επιμελητηρίου και συντάχτηκε γρήγορα με το αντιαπολυταρχικό και αντιναπολεονικό μέτωπο, στο οποίο μετείχαν οι φίλοι του Μαντάμ ντε Σταέλ και Μπενζαμέν Κονστάν. Στο Κοπέ, όπου η Σταέλ είχε περιοριστεί από το Ναπολέοντα, ο Σ. γνώρισε τον ευρωπαϊκό φιλελευθερισμό, που εργαζόταν για τη συντριβή της τυραννίας. Προτεστάντης και δημοκρατικός, έζησε με θρησκευτικό φανατισμό το φιλελεύθερο αγώνα. Από την ατμόσφαιρα του Κοπέ ο Σ. εμπνεύστηκε δυο από τα σημαντικότερα έργα του: την Ιστορία των ιταλικών δημοκρατιών κατά το Μεσαίωνα (1807-1818), που αποτελούσε ένα δείγμα της ρομαντικής ιστοριογραφίας, γεμάτο συμπάθεια για το Μεσαίωνα, και τη Λογοτεχνία της νότιας Ευρώπης (1813), που εκφράζει τη ρομαντική αντίληψη της Σταέλ ότι η λογοτεχνία είναι η έκφραση της λαϊκής ψυχής. Κατά την περίοδο των Εκατό Ημερών, ο Σ. σκέφτηκε να προσχωρήσει στο Ναπολέοντα. Για τη στροφή του αυτή, που προκάλεσε πολλές συζητήσεις, ο Σ. έγινε αντιπαθής και μέσα στην ίδια τη Γενεύη. Τότε έφυγε από την Ελβετία και ξαναγύρισε στην Τοσκάνη, για να ταξιδέψει κατόπιν στην Αγγλία και στη Γαλλία. Τα τελευταία είκοσι χρόνια της ζωής του ο Σ. ασχολήθηκε με το γράψιμο μιας Ιστορίας των Γάλλων (1821-1842). Ο Σ. ήταν ένας από τους πρώτους κριτικούς της κλασικής οικονομίας, της οποίας επέκρινε την αφηρημένη μέθοδο. Αμφισβήτησε επίσης την εμπιστοσύνη των κλασικών στην αυτόματη αποκατάσταση της οικονομικής ισορροπίας και θεωρήθηκε ως ένας από τους πρώτους ερευνητές του φαινόμενου των οικονομικών κρίσεων. Στο κλασικό ιδανικό του «πλουτισμού» αντέταξε τη μειονεκτική θέση των εργαζόμενων στη σύμβαση εργασίας και τους κοινωνικούς κινδύνους που συνεπάγεται ο εκβιομηχανισμός και η μηχανοκρατία. Η κριτική αυτή αναπτύχτηκε σε μια ανάλυση της προκαπιταλιστικής κοινωνίας (1819).